Choroba zawodowa to schorzenie, które nabywa się poprzez złe warunki pracy. Jednak nie każde schorzenie nabyte w trakcie pracy może zostać uznane za chorobę zawodową. Listy chorób uznawanych za zawodowe publikuje Rada Ministrów. Jeśli już choroba nabyta w czasie pracy zostanie uznana przez odpowiednie organy, można starać się o (także) odpowiedni zasiłek w związku z tym faktem dokonanym.

Kto może rozpoznać chorobę zawodową?

Najczęściej dokonuje tego sam pracownik, zwracając uwagę na własne, niepokojące samopoczucie. Także pracodawca – jeśli dostrzeże u swojego pracownika jakieś objawy, które go zaniepokoją. Kolejnym, kto może rozpoznać chorobę zawodową, jest lekarz, przyjmujący pracownika na badaniach kontrolnych. I jest to jak najbardziej odpowiednia osoba, ponieważ rozpoznanie choroby zawodowej, wcale nie jest takie proste. Należy udowodnić, że schorzenie zawodowe u pracownika wywołał właśnie jeden z czynników, występujący na terenie zakładu pracy. Np. szkodliwe zapylenie hali produkcyjnej, czy też ciągłe narażanie pracownika na działanie szkodliwych oparów, czy też inne czynniki, które mogą determinować tę informację.

Takie „śledztwo” przeprowadza odpowiedni organ, który potem decyduje, czy pracownik ma chorobę zawodową, czy też jest to zwykła, nabyta choroba „prywatna”. Nie jest łatwo rozpoznać (załatwić decyzję) choroby zawodowej. Lekarze orzecznicy informują, iż tylko w połowie przypadków udaje się uznać, że pacjent nabył naprawdę schorzenie zawodowe. Oczywiście od negatywnej decyzji można się odwołać do II instancji lekarzy orzeczników. Jeśli i tu decyzja nas nie zadowoli, można odwołać się do wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Po nim (w razie ponownej negatywnej decyzji) pozostaje już tylko droga sądowa. W tych wszystkich odwołaniach należy zwrócić uwaga na czas składania kolejnych pism sprzeciwiających się negatywnych decyzjom. To tylko dwa tygodnie. Po tym czasie nie można się już odwoływać.

Jakie to są zasiłki?

Jeśli już pracownik wywalczy decyzję pozytywną w uznaniu choroby zawodowej przez lekarza orzecznika, może jak najbardziej starać się o pokrycie kosztów leczenia, oraz dodatku pielęgnacyjnego. Poza tym może starać się o świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek chorobowy, zasiłek wyrównawczy, oraz rentę z tytułu niezdolności do pracy. Może również starać się o jednorazowe odszkodowanie, jeśli doznał stałego uszczerbku na zdrowiu i może ono wynieść nawet 20 procent przeciętnego wynagrodzenia, za każdy procent stałego, lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Takie odszkodowanie może zostać zwiększone, jeśli zdrowie pracownika ulegnie znacznemu pogorszeniu.

Renta szkoleniowa?

Jeśli pracownik udowodni, że w obecnym zakładzie pracy nabawił się choroby zawodowej i nie jest już zdolny do uprawiania obecnego zawodu, może starać się o tzw. rentę szkoleniową. Tego typu rentę przyznaje się na maksymalnie 6 miesięcy ( z możliwością przedłużenia o 30 dni) i nie może ona być niższa niż 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Autorem artykułu jest portal http://www.chorezatoki.pl – dziękujemy za przygotowanie przydatnych informacji.