Przepisy prawa pracy mówią wyraźnie, że kobieta, która zajdzie w ciążę i przedstawi zaświadczenie od ginekologa o tym fakcie, podlega natychmiastowo ochronie prawnej, odrębnymi przepisami prawa pracy, przeznaczonymi tylko dla kobiet w ciąży.

Przede wszystkim kobieta taka ma ograniczenia czasowe w pracy. To znaczy, że nie wolno zmuszać jej do pracy w godzinach nadliczbowych, oraz nocnych. Od czwartego miesiąca ciąży, pracodawca nie może zwolnić swojej ciężarnej pracownicy, oczywiście, jeśli wie o jej ciąży. Dlatego warto takie zaświadczenie przedstawić szefowi i nie bać się, że nas zwolni.

Dźwiganie ciężarów

Jeśli do tej pory pracowaliśmy na stanowisku wymagającym przenoszenia towarów, możemy prosić o przeniesienie na inne stanowisko pracy. Szef nie powinien nas wykorzystywać zlecając nam dźwiganie ciężarów ponad trzy kilogramy, a po schodach ponad dwa kilogramy. Są to bezwzględne warunki, które pracodawca powinien przestrzegać w pierwszej kolejności. Jeśli praca, którą wykonywała do tej pory kobieta stwarza niebezpieczeństwo dla jej nienarodzonego dziecka, pracodawca powinien przenieść ją na inne, bardziej bezpieczne stanowisko. Jeśli nie ma takiego stanowiska w jego firmie, musi kobietę w ciąży zwolnić do domu i normalnie wypłacać jej pełne wynagrodzenie.

Często dzieje się inaczej, ponieważ sama zainteresowana nie domaga się egzekwowania swoich praw, ze względu na strach przed utratą pracy. Nie ma się czego obawiać. Prawa kobiet w ciąży są bezwzględne i każdy pracodawca musi się do nich stosować, ponieważ naruszenie przepisów prawa pracy przez pracodawcę, może skutkować jego odpowiedzialnością karną. Wykaz zawodów wzbronionych w ciąży, znajduje się w rozporządzeniu Rady Ministrów z 10 września 1996 roku i dotyczy prac uciążliwych i szkodliwych dla kobiet w ciąży. Obowiązkiem szefa jest stworzenie takich warunków pracy, aby nie stanowiły one zagrożenia dla ciężarnej i jej dziecka. W przypadku, kiedy kobieta pracowała do tej pory w nadmiernych warunkach hałasowych, pracodawca musi zmienić jej stanowisko pracy, lub zwolnić ją do domu bez żadnych konsekwencji finansowych. Wiadomo, że kobieta w ciąży wymaga częstych badań lekarskich. Może ona skorzystać z pełnopłatnego zwolnienia z pracy, celem przeprowadzenia takich badań.

Po porodzie

Kobieta, która urodzi dziecko, także ma swoje prawa. Przy urodzeniu jednego dziecka należy się jej 20 – tygodniowy urlop macierzyński. Jeśli dzieci urodzi się więcej, odpowiednio też urlop się przedłuża. I tak przy urodzeniu bliźniąt, urlop macierzyński przedłuża się do 31 tygodni. Przy trójce, urlop jest dłuższy o dwa tygodnie. Przy czwórce – kolejne dwa, itd. Kiedy urlop macierzyński się skończy, można iść na urlop wychowawczy, który może trwać do trzech lat. Urlop taki jest bezpłatny, ale zalicza się do stażu pracy. W praktyce kobieta po urlopie macierzyńskim wraca do pracy. Jednak i wtedy ma swoje prawa, których pracodawca musi przestrzegać, ze względu choćby na odpowiedzialność karną jaka może być nałożona na opornych szefów.

A co w rzeczywistości?

Rzeczywistość jest zgoła inna, niż to mówią przepisy pracy. To, że kobieta w ciąży jest objęta wyjątkową ochroną – to jedno. Druga strona medalu dotyczy pracodawcy, który przecież chce mieć w pełni dyspozycyjnego pracownika. A z chwilą dostarczenia przez kobietę zaświadczenia od lekarza, takiego pracownika mieć przestaje. Mogą wystąpić różne sytuacje, w których pracodawca nie będzie chciał dostosować się do tych przepisów. Kobieta jednak powinna przypilnować swojego szefa i nie dać się zastraszyć np. zwolnieniem. Pracodawca nie ma prawa zwolnić kobiety w ciąży. Musi uwzględnić jej stan i dostosować się do cyklu jej zdrowia.

Musi także dostosować odpowiednie stanowisko dla takiej kobiety. Pilnujmy swoich praw, ponieważ nikt inny za nas tego nie zrobi. Poddając się presji szefa możemy zaszkodzić nie tylko sobie, ale także nienarodzonemu dziecku. Istnieje wiele czynników zagrażających zdrowiu, a nawet życiu dziecka, na które to, przede wszystkim kobieta będąca w ciąży, powinna zwrócić uwagę.

Źródło:

– portal kobiet: kobieco.pl