Większość z nas w drugiej klasie poznawała przyczynę i skutek. Być może pamiętasz, że nauczyciel rozdawał arkusze z przyczynami w jednej kolumnie i skutkami w drugiej. Twoje zadanie polegało na dopasowaniu przyczyny do skutku: pies wyszedł, bo brama była otwarta, Kasia dostała 5 z testu, bo się uczyła, a może Szymon użył parasola, bo padało. Nauczyciel wyjaśnił, że przyczyna sprawia, że ​​rzeczy się dzieją, a skutkiem jest to, co się dzieje. Ta prosta lekcja przyczynowo-skutkowa ma zastosowanie daleko poza szkołą podstawową. Ma również ogromne znaczenie, gdy w grę wchodzi terapia metodą krakowską – kształtowanie myślenia przyczynowo-skutkowego jest dużą jej częścią.

Kształtowanie w procesach myślowych dziecka przyczyny i skutku jest ważne, ponieważ Twoje dziecko uczy się, że jego zachowanie i działania skutkują reakcją. Pomaga to Twojemu dziecku rozwinąć wczesne umiejętności komunikacyjne i poznawcze, które są niezbędne do zrozumienia związku przyczynowo-skutkowego.

Istnieje wiele sposobów, aby pomóc dziecku w nauce przyczyny i skutku:

• Zachęcaj do zabawy zabawkami, które wydają hałas lub poruszają się podczas wykonywania czynności.
• Wzmocnij trwałość obiektu, upuszczając zabawkę, a następnie podnosząc ją z powrotem.
• Małym dzieciom pomóż im odkryć rozwiązywanie problemów, otwierając i zamykając drzwi lub spuszczając wodę w toalecie.

Istnieje wiele skutecznych (i zabawnych) sposobów pomagania dziecku w nauce przyczyny i skutku.

Chcesz pomóc dzieciom w nauce? Poproś ich, aby własnymi słowami wyjaśniły, czego dokładnie się uczą!

Nowe badania wykazały, że kiedy dzieci są proszone o wymyślanie wyjaśnień (nawet dla siebie) podczas nauki, są one w stanie łączyć nowe pomysły z wcześniejszą wiedzą o przyczynach i skutkach lepiej niż dzieci, które nie są zachęcane do odkrywania i wyjaśniania. Tworząc własne uogólnienia, dzieci mogą skuteczniej rozumieć nowe informacje.

Dzieci zaczynają rozwijać umiejętność myślenia przyczynowo-skutkowego już w wieku ośmiu miesięcy. Myślenie przyczynowo-skutkowe lub przyczynowość pozwala nam wnioskować o rzeczach, które dzieją się wokół nas. Przyczynowość pomaga nam zrozumieć rzeczy tak proste, jak „Jeśli nie podleję roślin, uschną” do spraw bardziej skomplikowanych, takich jak intencje i zachowania innych ludzi. Kiedy dzieci rozumieją przyczynę i skutek, zaczynają również rozumieć działanie mechanizmów, co pozwala im zrozumieć związki przyczynowe. Kiedy dziecko po raz pierwszy pyta „dlaczego”, to pytanie najprawdopodobniej zbiega się z pierwszą próbą wyjaśnienia czegoś. Pytanie „dlaczego” pomaga dzieciom wypełnić luki (że tak powiem), pozwalając im w pełni zrozumieć zarówno przyczynę, jak i skutki oraz mechanizmy nowej sytuacji lub informacji, które zostały im przedstawione.

Badania edukacyjne wykazały, że wyjaśnianie siebie (wyjaśnianie sobie lub innej osobie) może być skuteczniejsze w nauce niż inne czynności – takie jak wielokrotne czytanie materiałów lub głośne myślenie.