Bezpieczeństwo w miejscu pracy to sprawa nadrzędna. Czytelne oznaczenie wyjść awaryjnych pozwoli na zorganizowane i szybkie opuszczenie budynku w razie klęsk żywiołowych czy zagrożenia wynikającego z działania człowieka. Jak zapewnić bezpieczeństwo pracownikom, klientom oraz spełniać wymogi ochrony przeciwpożarowej?
Czytelne oznaczenie wyjść ewakuacyjnych oraz dojścia do nich.
Wyjścia ewakuacyjne muszą być oznaczone w sposób widoczny z daleka i czytelny. Stąd najlepiej umieścić nad drzwiami lub na nich tabliczkę, na której znajdzie się grafika na zielonym tle, przedstawiająca uproszczoną postać ludzką, opuszczającą budynek za pomocą białych/żółtych drzwi. Używanie napisów w rodzimym języku może być nieczytelne np. dla zagranicznych kontrahentów lub turystów, co w momencie wystąpienia zagrożenia może powodować niepotrzebne narastanie paniki. Opcjonalnie, można zastosować tabliczkę z uniwersalnym, angielskojęzycznym słowem “exit’, które powinno być zrozumiane przez większość ludności.
Dojście do wyjść ewakuacyjnych musi być bezwzględnie wolne od wszelkich stojących na drodze przedmiotów. Oznacza to tyle, iż niedopuszczalne jest np. zastawianie korytarza prowadzącego do wyjścia awaryjnego pudłami z towarem, czy innymi przedmiotami, takimi jak szafy na dokumenty czy sprzęt. Pozostawienie przedmiotów na drodze ewakuacyjnych jest bardzo niebezpieczne, ponieważ ludzie ewakuujący się podczas zagrożenia mogą o wiele szybciej ulec panice, jeśli przejścia będą ciasne i usłane przeszkodami.
Drogi ewakuacyjne, a więc korytarze prowadzące do wyjść ewakuacyjnych powinny posiadać odpowiednie oznaczenia, takie jak żółte/białe strzałki na zielonym tle, wskazujące kierunek ewakuacji. Jeśli droga ucieczki przed zagrożeniem prowadzi przez klatkę schodową, tabliczki powinny również na to wskazywać, np. poprzez grafikę przedstawiającą uproszczoną postać człowieka, schodów oraz kierunku ewakuacji.
Oznaczenia te są ogólnodostępne i wymagane przepisami przeciwpożarowymi!
Plan ewakuacyjny.
Plan ewakuacyjny powinien wisieć na ścianach w widocznych miejscach, tak, aby każdy miał możliwość się z nimi zaznajomić. Na planie ewakuacyjnym powinny pojawić się:
uproszczony plan budynku oraz przyległego terenu, zawierający schematyczne oznaczenie klatek schodowych, korytarzy i rozplanowania pomieszczeń, podjazdów dla niepełnosprawnych, informację “tu jesteś” wraz z oznaczeniem miejsca, gdzie plan się znajduje, oznaczenie kondygnacji budynku,
oznaczenie dróg ewakuacyjnych oraz dojść do nich,
oznaczenie apteczek pierwszej pomocy,
oznaczenie hydrantów, gaśnic, koców przeciwpożarowych oraz dojść do nich,
oznaczenie głównego wyłącznika prądu, głównego kurka gazu, miejsc składowania materiałów niebezpiecznych/wybuchowych/łatwopalnych, jeśli takie znajdują się w budynku.
To tylko pobieżny opis, mający dać ogólne wyobrażenie planu ewakuacyjnego. Dokładne wymogi znaleźć można w ustawie z 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpożarowej. Wymogi różnią się zależnie od charakteru budynku oraz prowadzonej działalności, toteż warto sprawdzić zgodność naszego planu z przepisami przeciwpożarowymi.
Gaśnice przeciwpożarowe.
Gaśnice przeciwpożarowe muszą być rozmieszczone na drogach ewakuacyjnych, w pobliżu miejsc o podwyższonym ryzyku pożarowym (np. w restauracji – w kuchni), przy wejściach do budynku. Dostęp do gaśnicy wymagany przepisami prawa to 1 metr szerokości oraz odległość dojścia do gaśnicy nie powinna być większa niż 30 centymetrów. Gaśnice muszą być zamontowane na ścianach na specjalnych, dostosowanych zaczepach lub stać na ziemi w odpowiednich obejmach (gaśnice możesz nabyć w renomowanych sklepach z atestami np. http://www.hydronetka.pl/).
Gaśnice posiadają oznaczenia, informujące, jakiego typu pożary można nimi gasić, ponieważ nie każdy rodzaj środka gaśniczego będzie odpowiedni do zwalczania pożaru np. oleju, drewna czy elektryki.
Klasyfikacja środków gaśniczych stosowanych w Europie:
do gaszenia pożarów ciał stałych, które palą się nie tylko płomieniem, ale także żarzą się np. drewno, papier, guma,
do gaszenia pożarów cieczy i ciał stałych, które paląc się ulegają stopieniu np. benzyna, polietylen, smoła,
do gaszenia pożarów gazów palnych np. metan, acetylen, propan,
do gaszenia pożarów metali palnych np. magnez, sód, uran,
do gaszenia pożarów urządzeń pod napięciem elektrycznym oraz pożarów w okolicy tych urządzeń,
do gaszenia pożarów łatwopalnych środków gotujących się np. olej roślinny, tłuszcz zwierzęcy.
Jak widać, określenie, jakiego typu gaśnicy wymaga nasza działalność, nie jest takie trudne. W razie niejasności, warto zapytać sprzedawcę w sklepie z artykułami przeciwpożarowymi, który udzieli profesjonalnej i wyczerpującej odpowiedzi. Warto również mieć na uwadze, iż gaśnice należy kontrolować co określoną ilość czasu, ponieważ posiadają one daty przydatności do użycia!
